مجموعهها
این دفتر چهار بخش دارد . در هر بخشی تعدادی غزل داریم که با هم فرق دارند. غزل های سبز - خدا را شکر - تکلیفشان معلوم است . اینها در مجموع کار هایی -نسبت به بقیه- تازهترند و کما بیش به بازیگران ِ حوادث ِ پس از انتخاباتِ ۸۸ و تحولات ِ سبز مربوط می شوند. غزل های آبی به جز تک و توکی قدیمی تر و مربوط به لحظههای عاطفی زندگی ِ نویسنده می شوند. خاکستری ها مایههایی از طنز دارند، آن هم نه طنز ِ اجتماعی ( آن گونه که طنز اصولاً معنی میدهد ) بلکه بین ِ شوخی و جدی بلاتکلیفاند. می مانَد قافیههای بورگاندی که از تَبَعات ِ بیماری ِ همه گیری به نام ِ «مهاجرت» شناخته می شوند. این شعر ها به قصدِ تشویش اذهانِ عمومی سروده شدهاند |
جامدادی از پنج بخش تشکیل شده است، که هر یک به «مدادی» شناخته میشوند. نخست، چند شعرِ کمی تا قسمتی شاملویی خواهید خواند که به دلیلِ مدرن بودن و کلاسی که دارند!!! با «مدادِ سیاهِ کُنته» معرفی شدهاند . مدادِ سیاهِ دیگری هست که آخرین بخش را نمایندگی میکند و «پَرکلاغی» نام دارد، دلیلش هم این است که اختصاص به مثنوی دارد و مثنوی دارای دو بالِ مساوی مثلِ کلاغ است. مدادهای میانی نیز هریک نسبتی با بخش ِ خود دارند: «قرمز ِ جیگری» کنایه از عاطفی و احساسیبودن ، «پستهای ِ راهراه» نشانهی طنز و نشاط و «بنفش ِ جیق» گویای مشخص بودن و بیرونزدن از صف است برای پشت ِ جلد، بارِ دیگر به دست و ذهن ِ توانای استاد مجتبا رجبی متوسل شدم و او کرد آنچه میبینید |
|
نوروزیه/ بیست سال شعر برای نوروز |